De geboorte deel 3
Geïnstalleerd in onze kamer, kan ik in bad.
Ik weet nog dat ik dacht;
“oké, we zijn klaar meisje kom maar“. Ik dacht toen echt dat ze er binnen een uur zou zijn…
Maar nee, ons meisje vond het nog te fijn bij mij in de buik en ik vond het nog steeds, tot het laatste moment jammer dat de zwangerschap voorbij was.
De weeën werden intenser, tegendruk hielp enorm en de geuren die Leonie bij zich had werd ik rustig van. De steun en liefde die ik voelde in de kamer gaf me geduld en vertrouwen.
M’n haar waar ik me zo druk om maakte; geen seconde meer aan gedacht! Ik kwam er ook toen pas achter dat Marjolein er al was, ze had al zoveel foto’s gemaakt en ik merkte het toen pas op! Als Jan Jakob of Leonie even gingen drinken, eten of naar de toilet gingen, had ik een extra doula om haar hand vast te houden.
Donderdagmiddag zaten we op 5 cm ontsluiting, “dit schiet niet erg op” dacht ik.
We stapte uit bad en probeerde het bed, het rebozo doek hielp heel goed en stapte weer terug het bad in.
De hele dag waren we met z’n vieren in de kamer. Iedereen respecteerde onze wensen en liet ons samen zijn. De verloskundige of verpleegkundige kwam alleen de kamer in wanneer het nodig was, wanneer de monitor niet juist zat of om even te checken hoe het ging en of we de ontsluiting wilde weten.
Het was een thuisgevoel maar dan in het ziekenhuis. Eigenlijk voelde deze fase heel rustig omdat we het idee hadden dat we echt alleen met ons vieren waren.
📸 : @verwonderfotografie
Recente reacties