De geboorte deel 5
Ik wil een keizersnede!
Graag onder algehele narcose; ik moet slapen, ik ben zo moe en de pijn kan ik niet meer aan. Ik stop ermee.
Gelukkig hield iedereen in die kamer wel de rust en het hoofd koel. Ja, ze moest nu wel geboren worden maar de makkelijkste weg was zeker geen keizersnede.
Adem in en uit, we bespreken het plan. Ze zit eigenlijk nog net niet diep genoeg maar het is wel tijd voor ons allebei dat ze moet komen. Samen bespreken we het plan van aanpak en we beslissen om drie weeën de vacuümpomp te proberen.
Ik kijk Leonie en Jan Jakob aan en zie bij hun de bevestiging, ik denk “oké nog drie keer, als het niet wil wordt het een keizersnede”. Nog drie keer…
De vacuümpomp wordt gezet, en ik luister goed naar de meest rustige en zelfverzekerde gynaecoloog, hij wist wat hij deed en wat er moest gebeuren. Op gevoel, die hij ook perfect aanvoelde, voelde ik Olivia dieper zakker. Ik wist dat ze er nu aan kwam.
De volgende wee, de daarop volgende en weer voelde ik haar hoofdje dalen. Dit is echt het meest fantastische en magische gevoel ooit.
Daar was haar hoofdje, even rust en adem halen, “lief meisje komt maar” dacht ik en even later lag ze op mijn borst. Drie keer bij elke wee de vacuümpomp, een knip verder en ons meisje was er.
Op aanrader van ons geboorteteam gelukkig zonder keizersnede.
We did it!
Ondanks dat onze bevalling anders was dan ons geboorteplan, vond ik dit perfect. Het gevoel van regie en samen zijn is continu geweest, al mijn angsten werden werkelijkheid. Ik kan er positief op terugkijken omdat ik gesteund werd en daar draait het om. Het maakt niets uit als iets anders loopt, zolang je maar gesteund en gehoord wordt.
📸: @verwonderfotografie
Recente reacties